Þúsund þorskar á færibandinu færast nær!

Já, manni detta náttúrulega strax í hug hinar mögnuðu línur í laginu hans Bubba, Ísbjarnarblús, við fréttirnar um Granda (var Ísbjörninn ekki í sama húsi?). Þetta er makalaus ósvífni og að hlusta svo á stjórnarformanninn, staddann í Chile, stama einhverju bulli út úr sér í gegnum síma, um kostnað lána o.fl.  Hverju skiptir slíkt þegar starfsfólk var að gefa fyrirtækinu frest á kauphækkunum af því það væri svo erfitt í rekstrinum. Varla þegar hægt er að greiða út arð, sem hefði dugað fyrir áðurnefndum kauphækkunum í 8 ár.

Nú held ég að starfsfólkið ætti að kyrja einum rómi: ,,Ég ætla, aldrei, aldrei, aldrei aftur að vinna í Grandanum!", sem er náttúrulega hæfileg refsing á þrjótana sem stjórna þarna. En það er erfitt þegar atvinnuleysi er annars vegar.

En eitt er ljóst: Óbermin eru eins, hvort sem þau stjórna banka eða útgerð.